Ocieplenia ścian zewnętrznych są realizowane w Polsce od niemal 30 lat. Pierwsze ocieplenia były wykonywane w oparciu o niesystemowe rozwiązania, których trzonem były materiały izolacyjne o znacznie niższych parametrach izolacyjnych oraz znacznie niższych grubościach. Konieczność oszczędzania energii grzewczej oraz ochrony środowiska sprawiły, że ściany ocieplone zbyt cienką warstwą materiału izolacyjnego, ociepla się ponownie. Temu celowi dedykowane są systemy renowacyjne typu ciężkiego. Ten artykuł poświęcony jest właśnie tematyce renowacji typu ciężkiego.
Dlaczego warto wykonać renowację typu ciężkiego?
Przez ściany budynku, które zostały ocieplone materiałem izolacyjnym o niskich parametrach izolacyjnych (wysoki współczynnik przewodzenia ciepła) lub materiałem o niewystarczającej grubości, ciepło ucieka zdecydowanie szybciej. Ma to bezpośredni wpływ na wielkość opłat za energię. W budynku, który ma prawidłowo zaizolowane ściany opłaty są znacząco niższe, co przy stale rosnących cenach energii jest niesłychanie ważne.
Warto jest również zaznaczyć, że systemy ociepleń wbudowane 15 i więcej lat temu starzeją się. Procesowi starzenia podlegają nie tylko komponenty chemii budowlanej zastosowanej w systemach ociepleń ale również zastosowany w nich styropian. O ile współczynnik przewodności cieplej styropianu na przestrzeni czasu nie ulega większym zmianom, o tyle jego współczynnik oporu dyfuzyjnego drastycznie spada. Jest to spowodowane wieloletnimi cyklami zamrażania i odmrażania strefy, w której następuje kondensacja pary wodnej. W ich efekcie wiązania łączące granulat styropianowy ulegają częściowemu zniszczeniu i aby zapobiec całkowitej degradacji styropianu ponowne ocieplenie staje się koniecznością.
System renowacyjny powinien być skonstruowany w taki sposób, aby utrzymać wartość istniejącego ocieplenia. Ma ono bowiem stać się bazą, do której zainstalowany będzie nowy system. Dzięki temu unikniemy kłopotliwego demontażu i utylizacji starego ocieplenia. Demontaż istniejącego systemu ociepleń oznacza potężne ilości gruzu trwale związanego z materiałem izolacyjnym, którego wywóz oraz utylizacja pochłonie znaczne nakłady inwestycyjne. Są one niemal 13 razy wyższe od wywozu i utylizacji gruzu budowlanego.
Należy tutaj wspomnieć również o aspekcie środowiskowym. Biorąc pod uwagę fakt, że na licznych budynkach w całej Polsce zostało wbudowanych kilkadziesiąt milionów metrów kwadratowych systemów ociepleń, ciężko wyobrazić sobie sposób na zutylizowanie tak potężnych ilości materiałów. Ilość gruzu ze zdemontowanych ociepleń z 10 lat, pokryłyby bowiem powierzchnię 312 boisk piłkarskich, przy składowaniu na wysokość 2 metrów.
W jaki sposób wykonać renowację typu ciężkiego?
Prace renowacyjne typu ciężkiego z uwagi na fakt, że niosą ze sobą duże zmiany, wymagają wykonania projektu budowlanego oraz inwentaryzacji budowlanej, a także udokumentowanej oceny technicznej budynku w formie ekspertyzy technicznej. Inwentaryzacja budowlana powinna zawierać:
Mycie elewacji z zabrudzeń
Zabrudzenia zwykłe takie jak kurz, sadza itp. oraz oznaki korozji biologicznej należy zlikwidować dedykowanymi produktami chemii budowlanej.
Wykonanie niezbędnych napraw
Odspajające się po czyszczeniu tynki, należy zdjąć. Stare obróbki blacharskie należy zdemontować. Ocieplenia ościeży należy również zdemontować a powstałe w ten sposób powierzchnie oczyścić i zagruntować.
Montaż nowych płyt izolacyjnych
Prace związane z montażem nowych płyt izolacyjnych rozpocząć od zdjęcia listwy startowej wraz z zamocowanymi do niej płytami izolacyjnymi pierwszych dwóch – trzech warstw starego ocieplenia. Miejsca po zdjętych płytach izolacyjnych należy oczyścić i zagruntować. Zainstalować nową listwę startową o szerokości będącej sumą grubości starego, nowego systemu ociepleń oraz grubości zaprawy klejącej znajdującej się pomiędzy systemami. Na wypoziomowanej i dobrze zamocowanej listwie startowej należy zainstalować najpierw pierwszą, a po pełnym związaniu zaprawy klejowej drugą i ewentualnie trzecią warstwę płyt izolacyjnych, których grubość powinna być sumą grubości starego, nowego systemu ociepleń oraz grubości zaprawy klejącej znajdującej się pomiędzy systemami. Po całkowitym związaniu zaprawy klejącej (2-3 dni w tzw. normalnych warunkach wiązania) zainstalowane płyty izolacyjne pierwszych dwóch – trzech warstw należy dodatkowo zamocować mechanicznie, stosując 6 łączników na 1m². Tak zainstalowana strefa pierwszych dwóch - trzech warstw płyt izolacyjnych będzie stanowić bazę, na której instalowany będzie system renowacyjny.
Przez ściany budynku, które zostały ocieplone materiałem izolacyjnym o niskich parametrach izolacyjnych (wysoki współczynnik przewodzenia ciepła) lub materiałem o niewystarczającej grubości, ciepło ucieka zdecydowanie szybciej. Ma to bezpośredni wpływ na wielkość opłat za energię. W budynku, który ma prawidłowo zaizolowane ściany opłaty są znacząco niższe, co przy stale rosnących cenach energii jest niesłychanie ważne.
Warto jest również zaznaczyć, że systemy ociepleń wbudowane 15 i więcej lat temu starzeją się. Procesowi starzenia podlegają nie tylko komponenty chemii budowlanej zastosowanej w systemach ociepleń ale również zastosowany w nich styropian. O ile współczynnik przewodności cieplej styropianu na przestrzeni czasu nie ulega większym zmianom, o tyle jego współczynnik oporu dyfuzyjnego drastycznie spada. Jest to spowodowane wieloletnimi cyklami zamrażania i odmrażania strefy, w której następuje kondensacja pary wodnej. W ich efekcie wiązania łączące granulat styropianowy ulegają częściowemu zniszczeniu i aby zapobiec całkowitej degradacji styropianu ponowne ocieplenie staje się koniecznością.
System renowacyjny powinien być skonstruowany w taki sposób, aby utrzymać wartość istniejącego ocieplenia. Ma ono bowiem stać się bazą, do której zainstalowany będzie nowy system. Dzięki temu unikniemy kłopotliwego demontażu i utylizacji starego ocieplenia. Demontaż istniejącego systemu ociepleń oznacza potężne ilości gruzu trwale związanego z materiałem izolacyjnym, którego wywóz oraz utylizacja pochłonie znaczne nakłady inwestycyjne. Są one niemal 13 razy wyższe od wywozu i utylizacji gruzu budowlanego.
Należy tutaj wspomnieć również o aspekcie środowiskowym. Biorąc pod uwagę fakt, że na licznych budynkach w całej Polsce zostało wbudowanych kilkadziesiąt milionów metrów kwadratowych systemów ociepleń, ciężko wyobrazić sobie sposób na zutylizowanie tak potężnych ilości materiałów. Ilość gruzu ze zdemontowanych ociepleń z 10 lat, pokryłyby bowiem powierzchnię 312 boisk piłkarskich, przy składowaniu na wysokość 2 metrów.
W jaki sposób wykonać renowację typu ciężkiego?
Prace renowacyjne typu ciężkiego z uwagi na fakt, że niosą ze sobą duże zmiany, wymagają wykonania projektu budowlanego oraz inwentaryzacji budowlanej, a także udokumentowanej oceny technicznej budynku w formie ekspertyzy technicznej. Inwentaryzacja budowlana powinna zawierać:
- opis techniczny – lokalizacja budynku, jego rodzaj, wysokość, powierzchnię elewacji,
- rzut działki w skali 1:500 z naniesionym budynkiem wraz ze schodami, tarasami, chodnikami, śmietnikiem, ogrodzeniem i sąsiednią zabudową,
- opis materiałów, systemów użytych do wykonania elewacji na poszczególnych fragmentach ścian,
- rzuty wszystkich elewacji z naniesionymi wysokościami, wymiarami ścian oraz powierzchniami elewacji wykonane na podstawie pomiarów z natury,
- rzut dachu w skali 1:50 lub 1:100 z naniesionymi elementami więźby, przewodami kominowymi i wentylacyjnymi oraz sposobem odwodnienia.
- opis badanych ścian (wymiary, rodzaj użytego materiału),
- opis wykonywanych odkrywek,
- sposób i stan zamocowania elewacji,
- część graficzną w postaci rysunków i fotografii badanych ścian,
- obliczenia dotyczące właściwości cieplnych przegrody,
- wnioski z oględzin, obliczeń,
- zalecenia dotyczące wykonania wzmocnień, napraw, odgrzybienia i osuszenia istniejącego ocieplenia itp.
Mycie elewacji z zabrudzeń
Zabrudzenia zwykłe takie jak kurz, sadza itp. oraz oznaki korozji biologicznej należy zlikwidować dedykowanymi produktami chemii budowlanej.
Wykonanie niezbędnych napraw
Odspajające się po czyszczeniu tynki, należy zdjąć. Stare obróbki blacharskie należy zdemontować. Ocieplenia ościeży należy również zdemontować a powstałe w ten sposób powierzchnie oczyścić i zagruntować.
Montaż nowych płyt izolacyjnych
Prace związane z montażem nowych płyt izolacyjnych rozpocząć od zdjęcia listwy startowej wraz z zamocowanymi do niej płytami izolacyjnymi pierwszych dwóch – trzech warstw starego ocieplenia. Miejsca po zdjętych płytach izolacyjnych należy oczyścić i zagruntować. Zainstalować nową listwę startową o szerokości będącej sumą grubości starego, nowego systemu ociepleń oraz grubości zaprawy klejącej znajdującej się pomiędzy systemami. Na wypoziomowanej i dobrze zamocowanej listwie startowej należy zainstalować najpierw pierwszą, a po pełnym związaniu zaprawy klejowej drugą i ewentualnie trzecią warstwę płyt izolacyjnych, których grubość powinna być sumą grubości starego, nowego systemu ociepleń oraz grubości zaprawy klejącej znajdującej się pomiędzy systemami. Po całkowitym związaniu zaprawy klejącej (2-3 dni w tzw. normalnych warunkach wiązania) zainstalowane płyty izolacyjne pierwszych dwóch – trzech warstw należy dodatkowo zamocować mechanicznie, stosując 6 łączników na 1m². Tak zainstalowana strefa pierwszych dwóch - trzech warstw płyt izolacyjnych będzie stanowić bazę, na której instalowany będzie system renowacyjny.
Zaprawę klejącą do mocowania pierwszych dwóch – trzech warstw płyt izolacyjnych należy nakładać metodą pasmowo – plackową (rysunek nr 2). Ilość nałożonej zaprawy klejącej powinna gwarantować powierzchnię styku z podłożem nie mniejszą niż 60% powierzchni płyty.
Po pełnym związaniu zaprawy należy wykonać dodatkowe zamocowanie mechaniczne stosując nie mniej niż 6 łączników na 1 m². Układ łączników został przedstawiony na rysunku nr 1. Płyty izolacyjne kolejnych warstw należy przyklejać metodą pasmowo – plackową z pasmami zaprawy umieszczonymi tylko na pionowych krawędziach mocowanych płyt. Sposób rozmieszczenia zaprawy został przedstawiony na rysunku nr 3. Pozostałe zasady montażu płyt izolacyjnych są takie same jak w przypadku montażu tradycyjnego systemu ociepleń.
Ocieplenie ościeży okiennych i drzwiowych
Stare płyty izolacyjne zainstalowane w strefie ościeży okiennych oraz drzwiowych należy usunąć. Do ocieplenia ościeży okiennych i drzwiowych należy stosować nowe płyty EPS, które powinny być tak przycięte, aby płyty ocieplające ościeża przylegały dokładnie do płyt przyklejonych w płaszczyźnie ściany. Minimalna grubość płyt ocieplających ościeża to 4 cm. W przypadku braku miejsca na ocieplenie ościeży styropianem o grubości 4 cm, należy zastosować płyty o niższym współczynniku przewodzenia ciepła np. płyty z piany rezolowej o grubości 2 cm.
Montaż nowych obróbek blacharskich
Nowe obróbki blacharskie należy dostosować do grubości ocieplonych podwójnym systemem ścian. Obróbki powinny wystawać poza lico ściany co najmniej 40 mm i powinny być wykonane w taki sposób, aby zabezpieczały elewację przed zaciekami wody deszczowej. Połączenie obróbki blacharskiej z ociepleniem ścian powinno być wykonane przy wykorzystaniu systemowego profilu. Obróbki blacharskie powinny być wykonane w sposób uniemożliwiający przeniesienie naprężeń spowodowanych wiatrem i temperaturą na wyprawę tynkarską oraz warstwę zbrojoną.
Dodatkowe zamocowanie mechaniczne
Systemy renowacyjne każdorazowo muszą być dodatkowo zamocowane łącznikami mechanicznymi. Z uwagi na umiejscowienie zaprawy klejącej pomiędzy dwoma materiałami izolacyjnymi i wolniejsze jej wiązanie, dodatkowe zamocowanie mechaniczne zaleca się wykonywać co najmniej 5 dni od przyklejenia płyt izolacyjnych. Zastosowane łączniki powinny mieć metalowy, wkręcany trzpień. Główki trzpieni stalowych powinny być oblane tworzywem zabezpieczającym przed powstaniem punktowych mostków termicznych. Szczegółowe rozmieszczenie łączników mechanicznych powinno być opisane w projekcie technicznym.
Warstwa zbrojąca
Siatkę zbrojącą o gramaturze min 160 g/m2 należy układać pasami pionowymi z góry na dół, zatapiając ją w zaprawę klejącą. Użycie pacy ząbkowanej 10-12 mm pozwoli uzyskać równomierną grubość. Siatkę z włókna szklanego należy wtapiać w świeżą zaprawę klejącą i wygładzać powierzchnię przy pomocy nadmiaru wyciśniętego kleju. Pasy siatki muszą na siebie zachodzić przynajmniej 10 cm. Powierzchnia warstwy zbrojonej powinna być gładka i równa a siatka zbrojąca nie może być widoczna. Po całkowitym związaniu (ok. 3 dni w tzw. warunkach normalnych) ewentualne ślady po wygładzaniu pacą należy wyrównać papierem ściernym. Grubość warstwy zbrojonej winna wynosić min. 3 -4 mm.
Gruntowanie
Dobrze związane i suche podłoże, należy pokryć obficie preparatem gruntującym, przynajmniej 12 godzin przed rozpoczęciem prac tynkarskich. Preparat gruntujący nanosić pędzlem. Dopuszczalna jest również aplikacja za pomocą wałka malarskiego.
Tynkowanie
Masę tynkarską nanosić na zagruntowaną warstwę zbrojoną pacą ze stali nierdzewnej a następnie zacieramy pacą z PCW. Pełne powierzchnie zacierać tym samym narzędziem, zawsze w ten sam sposób. Pełne wyschnięcie tynku następuje po około 2 dniach w tzw. warunkach normalnych. Pełne, niepodzielne powierzchnie ściany powinny być wykańczane w całości, bez przerw w pracy. W związku z tym prace tynkarskie należy zorganizować w odpowiedni sposób, w zależności od wielkości wykańczanej powierzchni i warunków atmosferycznych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz